Τελικά τι είναι αυτό που μας συμβαίνει; Για να αντιληφθούμε τον τελικό αντίκτυπο των πολιτικών που εφαρμόζονται στον κλάδο μας, αρκεί να έχουμε τη διάθεση να διδαχθούμε από την ιστορία των άλλων. Και η ιστορία της ήττας των φαρμακοποιών ιδιοκτητών ανεξάρτητων φαρμακείων της Ισλανδίας μέσα από τη μελέτη του τμήματος κοινωνικής φαρμακευτικής του πανεπιστημίου της Δανίας (Department of Social Pharm
acy, Royal Danish School of Pharmacy, Copenhagen, Denmark) έχει να μας προσφέρει την αποκρυσταλλωμένη γνώση που χρειαζόμαστε. Το αντικείμενο της μελέτης συνοψιζόταν στο εξής ερώτημα: κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί ένας επαγγελματικός κλάδος να συνηγορήσει σε εκείνες τις κυβερνητικές πολιτικές που οδηγούν στην απορύθμιση (καλείται monopoly στο άρθρο) του επαγγέλματος και τελικά στην ίδια την αποσύνθεσή του;
Οι συγγραφείς της μελέτης καταλήγουν ότι τρεις παράγοντες συνετέλεσαν στη διάρρηξη του ρυθμιστικού πλαισίου της φαρμακευτικής νομοθεσίας:
1. η σαφής κυβερνητική βούληση για την εφαρμογή νέων πολιτικών ανταγωνισμού και απορύθμισης.
2. η σαφής κυβερνητική βούληση για τη μείωση των δαπανών υγείας
3. οι εσωτερικές διαιρέσεις των μελών που απαρτίζουν τον συγκεκριμένο επαγγελματικό κλάδο.
Μάλιστα για το τρίτο σημείο οι ερευνητές μπόρεσαν να διακρίνουν τουλάχιστον τέσσερις τέτοιες εσωτερικές διαιρέσεις μεταξύ:
1. φαρμακοποιών αστικών κέντρων και επαρχίας
2. εργοδοτών και εργαζόμενων
3. διαφορετικών επιπέδων εκπαίδευσης μεταξύ των φαρμακοποιών
4. και τέλος μεταξύ νέων και παλαιών φαρμακοποιών.
Το συμπέρασμα της μελέτης είναι το εξής: Το άρθρο αυτό δείχνει πώς ένα επάγγελμα που αποδυναμώθηκε από τις εσωτερικές διαμάχες μετατράπηκε σε θήραμα για τις πολιτικές περικοπής των δαπανών για την υγεία. Αυτή η μελέτη παραθέτει ένα παράδειγμα του πώς οι εσωτερικές συγκρούσεις, όχι μόνο αποδυναμώνουν ένα επάγγελμα, αλλά δημιουργούν ένα ευνοϊκό κλίμα ώστε να χαθεί το ρυθμιστικό πλαίσιο . Τα ευρήματά μας εγείρουν θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με το μέλλον των επαγγελμάτων στην κοινωνία σήμερα. (Social Science & Medicine, 1999)
Αν κανείς σκεφτεί ότι από τις τρεις αρχικές προϋποθέσεις για τη διάρρηξη του ρυθμιστικού πλαισίου οι δύο, δηλαδή η κυβερνητική βούληση για την εφαρμογή νέων πολιτικών ανταγωνισμού και απορρύθμισης καθώς και η προσήλωση στη μείωση των δαπανών είναι ομολογημένη και φανερή, μας μένει μόνο η τρίτη για να ολοκληρωθεί το εγχείρημα. Είναι εύλογο ότι για το σκοπό αυτό, οι όποιες διαφορές υπάρχουν θα τροφοδοτηθούν προκειμένου να διογκωθούν τόσο, ώστε το βάρος τους να συνθλίψει τη σπονδυλική στήλη του κλάδου που δεν είναι άλλη από τη συνοχή και την εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών του, στην επίτευξη των κλαδικών του αιτημάτων. Δική μας υποχρέωση είναι να αναγνωρίσουμε και να απαξιώσουμε αυτές τις δηλητηριώδεις ενέργειες που σπέρνουν διχόνοια και αν όντος επιδιώκουμε να πορευθούμε και να αγωνιστούμε με αυτοπεποίθηση για τη σωτηρία του τμήματος της πρωτοβάθμιας περίθαλψης που έχουμε αναλάβει καθώς και τη δική μας, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να μάθουμε από την ιστορία των άλλων.
Οι συγγραφείς της μελέτης καταλήγουν ότι τρεις παράγοντες συνετέλεσαν στη διάρρηξη του ρυθμιστικού πλαισίου της φαρμακευτικής νομοθεσίας:
1. η σαφής κυβερνητική βούληση για την εφαρμογή νέων πολιτικών ανταγωνισμού και απορύθμισης.
2. η σαφής κυβερνητική βούληση για τη μείωση των δαπανών υγείας
3. οι εσωτερικές διαιρέσεις των μελών που απαρτίζουν τον συγκεκριμένο επαγγελματικό κλάδο.
Μάλιστα για το τρίτο σημείο οι ερευνητές μπόρεσαν να διακρίνουν τουλάχιστον τέσσερις τέτοιες εσωτερικές διαιρέσεις μεταξύ:
1. φαρμακοποιών αστικών κέντρων και επαρχίας
2. εργοδοτών και εργαζόμενων
3. διαφορετικών επιπέδων εκπαίδευσης μεταξύ των φαρμακοποιών
4. και τέλος μεταξύ νέων και παλαιών φαρμακοποιών.
Το συμπέρασμα της μελέτης είναι το εξής: Το άρθρο αυτό δείχνει πώς ένα επάγγελμα που αποδυναμώθηκε από τις εσωτερικές διαμάχες μετατράπηκε σε θήραμα για τις πολιτικές περικοπής των δαπανών για την υγεία. Αυτή η μελέτη παραθέτει ένα παράδειγμα του πώς οι εσωτερικές συγκρούσεις, όχι μόνο αποδυναμώνουν ένα επάγγελμα, αλλά δημιουργούν ένα ευνοϊκό κλίμα ώστε να χαθεί το ρυθμιστικό πλαίσιο . Τα ευρήματά μας εγείρουν θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με το μέλλον των επαγγελμάτων στην κοινωνία σήμερα. (Social Science & Medicine, 1999)
Αν κανείς σκεφτεί ότι από τις τρεις αρχικές προϋποθέσεις για τη διάρρηξη του ρυθμιστικού πλαισίου οι δύο, δηλαδή η κυβερνητική βούληση για την εφαρμογή νέων πολιτικών ανταγωνισμού και απορρύθμισης καθώς και η προσήλωση στη μείωση των δαπανών είναι ομολογημένη και φανερή, μας μένει μόνο η τρίτη για να ολοκληρωθεί το εγχείρημα. Είναι εύλογο ότι για το σκοπό αυτό, οι όποιες διαφορές υπάρχουν θα τροφοδοτηθούν προκειμένου να διογκωθούν τόσο, ώστε το βάρος τους να συνθλίψει τη σπονδυλική στήλη του κλάδου που δεν είναι άλλη από τη συνοχή και την εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών του, στην επίτευξη των κλαδικών του αιτημάτων. Δική μας υποχρέωση είναι να αναγνωρίσουμε και να απαξιώσουμε αυτές τις δηλητηριώδεις ενέργειες που σπέρνουν διχόνοια και αν όντος επιδιώκουμε να πορευθούμε και να αγωνιστούμε με αυτοπεποίθηση για τη σωτηρία του τμήματος της πρωτοβάθμιας περίθαλψης που έχουμε αναλάβει καθώς και τη δική μας, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να μάθουμε από την ιστορία των άλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου