«ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΖΟΥΓΚΛΑ» ΣΥΝΙΣΤΑ Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΓΕΝΟΣΗΜΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΑΠΟ ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ

O Πρόεδρος του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου Θόδωρος Αμπατζόγλου μιλάει στο Health View για τα στρεβλά και τα κακώς κείμενα στο χώρο της Υγείας. Επισημαίνει τους κινδύνους που κρύβει η ανεξέλεγκτη εισαγωγή των φθηνότερων γενοσήμων φαρμάκων, αναφέρεται στους διακριτούς ρόλους που πρέπει να έχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι με την υγεία και αφήνει αιχμές για τον υποδαυλιστικό ρόλο του Υπουργείου μεταξύ των κοινοτήτων που έχουν να κάνουν με τη Δημόσια Υγεία και συνιστά να ακολουθήσουμε παραδείγματα άλλων χωρών: «…τα πράγματα θα γίνονταν πιο ομαλά αν απλώς ακολουθούσαμε το παράδειγμα μιας προηγμένης υγειονομικά χώρας με τα ίδια με εμάς χαρακτηριστικά. Ο τροχός έχει ανακαλυφθεί…»

Η εφαρμογή της συνταγογράφησης με δραστική ουσία αποτέλεσε σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ πολλών φορέων του χώρου της Υγείας Γιατί;

Επιμένω ότι στην Ελλάδα δεν πρέπει να ανακαλύψουμε τον τροχό. Το πρόβλημα για μένα είναι να διασφαλίσουμε ότι οι όροι εφαρμογής της δραστικής ουσίας να είναι επιστημονικά τεκμηριωμένοι, διαφανείς  και με ακολουθία της ευρωπαϊκής εμπειρίας. Ας αξιοποιήσουμε τις εμπειρίες από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η δραστική ουσία εφαρμόζεται με  συγκεκριμένους όρους στη Γαλλία στη Γερμανία και στην Αγγλία. Δε νομίζω ότι αυτές οι χώρες είναι πίσω από εμάς σε υγειονομικό επίπεδο. 

Ποιοι είναι αυτοί οι όροι;

Εάν μπορούσα εγώ να επιλέξω την πολιτική πάνω στο θέμα της δραστικής ουσίας, θα εφάρμοζα καταρχάς πιλοτικά την χρήση της στα νοσοκομεία, πράγμα που γίνεται  σε όλο τον κόσμο, θα έχτιζα εμπειρίες πάνω σε αυτό και μετά από ένα χρονικό διάστημα  θα εφάρμοζα το σχετικό μέτρο και στα ασφαλιστικά ταμεία και στα φαρμακεία. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την εφαρμογή της δραστικής την επιβάλλει το μνημόνιο και ως εκ τούτου είμαστε αναγκασμένοι από τον νόμο να την εφαρμόσουμε.

Που έγκειται η διαφορά των θέσεων του πανελλήνιου φαρμακευτικού συλλόγου και ιατρικής κοινότητας

Η διαφορά είναι ότι οι γιατροί είναι κάθετοι στη μη χρήση της, ενώ εγώ λέω θέσπιση όρων και σταδιακή εφαρμογή. Οι γιατροί αντιδρούν στη συνταγογράφηση με δραστική γιατί επιμένουν να επιλέγουν αυτοί το συγκεκριμένο σκεύασμα, από την άλλη η δεύτερη αντίδραση έρχεται από το χώρο της βιομηχανίας. Οι βιομήχανοί επίσης θέλουν ο γιατρός να επιλέγει να επιλέγει το ιδιοσκεύασμα και τους καταλαβαίνω… Όμως έχουμε την πραγματικότητα του μνημονίου και πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτό.

Δε συμφωνείτε ότι οι γιατροί είναι υπεύθυνοι για τη θεραπεία του ασθενή άρα και αυτοί πρέπει να έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο σχετικά με τα φάρμακα που θα τον κάνουν καλά;

Δεν θέλω να μπω σε καμία αντιπαράθεση με τους γιατρούς. Πάντα υποστηρίζω ότι ο γιατρός και ο φαρμακοποιός έχουν διακριτό ρόλο. Ο ρόλος του γιατρού είναι να κάνει τη διάγνωση, να επιλέγει τη μορφή της θεραπείας και να δίνει το φάρμακο που απαιτείται στον ασθενή και ο φαρμακοποιός η δουλειά του είναι να εκτελεί την ιατρική εντολή, να συμβουλεύει τον ασθενή για τις οδηγίες χρήσης, τις παρενέργειες και τις πιθανές συνέργιες με άλλα φάρμακα που παίρνει, συνεπώς να του δίνει την εκλαϊκευμένη πια υγειονομική συμβουλή. Όμως σε πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης ήδη εφαρμόζεται η λογική της δραστικής ουσίας χωρίς να έχει δημιουργηθεί απολύτως κανένα υγειονομικό πρόβλημα.

Δραστική λοιπόν, αλλά με γενόσημα που θα έρχονται  από οπουδήποτε με μόνο κριτήριο την τιμή;

Δεν είναι όλα τα γενόσημα φάρμακα το ίδιο. Γενόσημα είναι αυτά που κυκλοφορούν παντού στην Ευρώπη χωρίς απολύτως κανένα πρόβλημα, γενόσημα είναι και αυτά που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά εδώ και χρόνια τα ελληνικά και είναι φάρμακα εξαιρετικά ασφαλή και ποιοτικά. Άλλο όμως είναι να μιλάμε για γενόσημα φάρμακα και άλλο να θέλουμε να ανοίξουμε την πόρτα στο τρελάδικο και να φέρουμε οποιοδήποτε φάρμακο από οποιαδήποτε χώρα παραγωγής αντίγραφων  φαρμάκων με κριτήριο μόνο και μόνο τη χαμηλότερη τιμή. Εάν το κάνουμε αυτό θα έχουμε στα χέρια μας μια υγειονομική βόμβα που θα βλάψει την υγεία των ασφαλισμένων και θα δημιουργήσει συνθήκες ζούγκλας στην ελληνική φαρμακευτική αγορά. 

Είναι αλήθεια ότι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι ενδιαφέρονται να αγοράσουν φαρμακεία στη χώρα μας για να δημιουργήσουν αλυσίδες;

Κατά καιρούς «έπαιξε» τέτοιο ενδιαφέρον από διάφορους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Θεωρώ ότι όπως είναι πολύ κακό να μπουν επιχειρηματικοί όμιλοι στο χώρο των ιατρείων, το ίδιο και χειρότερο είναι να μπουν επιχειρηματικοί όμιλοι στο χώρο των φαρμακείων. Μέχρι σήμερα δεν έχουν ευοδωθεί τα σχέδιά τους, το όλο θεσμικό πλαίσιο αλλά και πρόσφατες αποφάσεις του ευρωπαϊκού δικαστηρίου είναι αποτρεπτικές. Το φαρμακείο πρέπει να είναι ιδιοκτησία ανεξάρτητου φαρμακοποιού, αυτό λέει το ευρωπαϊκό δικαστήριο και συνεπώς κάθε τέτοιος σχεδιασμός θα πέσει στο κενό.

Κρύβει όμως κινδύνους η επιχειρηματική δραστηριότητα συναδέλφων σας οι οποίοι γίνονται και οι ίδιοι εισαγωγείς φαρμάκων;

Φαρμακοποιοί και εισαγωγείς φαρμάκων! (σχολιάζει απαξιωτικά!) Κοιτάξτε, η αλήθεια είναι ότι η οικονομική κρίση, η κρίση ρευστότητας, η πτώση τζίρου κλπ. που υπάρχει στο χώρο του φαρμακείου, εξαναγκάζει ορισμένους συναδέλφους να κινούνται σε επιχειρηματικές κατευθύνσεις τέτοιες. Δεν μπορώ να αξιολογήσω σε αυτή τη φάση αν κρύβει κινδύνους αυτή η ταχτική αυτό που εγώ λέω εξαρχής είναι ότι πρέπει υπάρχουν διακριτοί ρόλοι ανάμεσα στη βιομηχανία, στους γιατρούς, στους φαρμακοποιούς και όλους τους σχετικούς χώρους. Το Υπουργείο το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να αντί να μπερδεύει αυτούς τους ρόλους να τους υποβοηθήσει ώστε ο καθένας να έχει το ρόλο του.

Το Υπουργείο δηλαδή μπερδεύει τους ρόλους;

Ναι, βεβαίως. Με όλη αυτή τη νομοθεσία, με όλη αυτή τη λαίλαπα μέτρων, στην ουσία έχει δημιουργήσει μία τεράστια σύγχυση, μία τεράστια ανασφάλεια στην αγορά και αυτό σημαίνει ότι θα γίνουν και επιχειρηματικές κινήσεις τέτοιου τύπου, οι οποίες όμως δεν νομίζω ότι κινούνται προς θετική κατεύθυνση. Δεν πρέπει να τα βλέπουμε όλα στενά «οικονομίστικα», η λογική του να   κυνηγάμε το διαρκώς φθηνότερο γενόσημο είναι αδιέξοδη.

Σας προβληματίζει ότι έχουμε τα περισσότερα φαρμακεία ανά κάτοικο;

Πράγματι κατέχουμε το παγκόσμιο ρεκόρ ανά κάτοικο. Εμείς ζητάμε από την πολιτεία να βοηθήσει τα φαρμακεία, με φορολογικά και θεσμικά κίνητρα να γίνουν βιώσιμα. Η κυβέρνηση αυτό που έκανε με το νόμο 3918, ήταν να οδηγήσει στο άνοιγμα και άλλων φαρμακείων. Αποτέλεσμα να έχουμε πολλά μικρά μη βιώσιμα φαρμακεία. Φαρμακεία άμεσα εξαρτημένα από τα Δημόσια ταμεία και από το ποια μέρα πληρωθούν από αυτά. Φαρμακεία χρεοκοπημένα, ή υπερχρεωμένα με δάνεια στις τράπεζες που δεν έχουν ελπίδες επιβίωσης. Αυτό το παιχνίδι  στη λογική της απελευθέρωσης πρέπει επιτέλους να σταματήσει γιατί το μόνο που κάνει είναι να οδηγεί τα φαρμακεία σε όλο και μεγαλύτερη υποδούλωση.

Τελικά ελπίζετε ότι θα βρεθεί ισορροπία για ένα βιώσιμο σύστημα στη φαρμακευτική αγορά;

Ναι, - αλλά θα το ξαναπώ – αν ακολουθήσουμε με τις κατάλληλες προσαρμογές, το παράδειγμα άλλων προηγμένων υγειονομικά χωρών. Όπως έλυσαν αυτοί τα προβλήματά τους θεσμικά και επιστημονικά, θα τα λύσουμε και εμείς. Εμείς ως Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος, έχουμε κάνει δεκάδες προτάσεις.